"Çocukken Sarışınmışım"

Tabii ki de değilmişim lan. Ama Nihat sarışındı. Valla. Çok eğlenceli, aksiyonlu ya da hastalıklı, buhranlı bi çocukluğum olmadı. TV karşısında büyüdüm belli bi yaşa kadar. Çarkıfelek'i Tarık Tarcan'ın sunduğu dönemler okula gitmeden okumayı söktüm. O yüzden ilkokulda çok çalışkandım. Aslında çalışmıyodum da ne bileyim lan arkadaşlar mütevaziydi heralde biraz. Sonradan tembele bağladık o ayrı hadise.

Bir kaç fotograf ile çocukluğumu özet geçeyim;

"Çıplakken çekilmiş bebek fotosu" dışındakileri saymazsak kadrajlara girdiğim ilk fotograf bu. Malumunuz ortadaki ben oluyorum. Gıdaya bakışım o yaşlardan belliymiş. Kırmızı çoraplara ve mavi dona dikizzz.Bu resimde de şu an ikamet ettiğim Rumelikavağı'nda boğaza nazır yalımın balkonunda görülüyorum. Üzerimdeki süveter giydiğim son süveter olmuştur. Saçlar sarı gibi lan hakkaten!

Çok fakirdik bi dönem. Hala öyleyiz gerçi. Üstünde kaban ayağında kırmızı çorap ve terlikle dolaşan biri görürseniz korkmayın seslenin "Muraaaat" diye. Muhtemelen benimdir.

Her daim emekçi olmuşumdur. Çaylıklarda karda kışta yağmurda hey gidi be çok çileler çektik. Ama nihayetinde parayı bulduk. Bkz:Bi sonraki foto.

Parayı bulunca kendimi beachclublara vurmuştum tabi. Günümü gün ediyordum. Yine giydiğim son slip mayo bu mayodur.

Tahsil hayatımın başlaması ile gece alemlerine, alkole karıya kıza tövbe etmiştim. Anaokul önlüğüm, ben ve Nihat. Arkada da Show TV'nin ilk yayınlarından biri. Hey gidi günler.
Bu da çocukluğuma ait son kare. Bu fotograf çekildikten 10 dakika sonra ergenliğe girdim, sakallarım çıktı.
Görüldüğü üzere ekstrem bir çocukluğum yoktu. Böyle geldi geçti günlerimiz. Özlüyoruz muhakkak.