28 Aralık 2011 Çarşamba

elma armut

Hayat bayram olmuyor bu sıralar, herşey aynı çünkü, nasıl olsun. Ama bombok gidiyor da diyemem. Evde elma armut yiyip dizi izlerken mutlu kareler oluşturuyorum. Öyleyim de zaten. Evde mutluyum ben. Fakat işte, otobüste, minibüste iken sağa sola lanet yağdıran bi adam oluveriyorum. İstediğim gibi gitmiyor işler. İçimden sürekli küfrediyorum. Evde otursam mesela kimseye küfretmem içimden. Yere tüküren adamın ne günahı var? Yahut minibüsü tıkabasa dolduran minibüsçünün tüm ailesi neden benim galiz küfürlerime hedef olsun ki. Sonra paragöz işverenlerim, anlayışsız iş arkadaşlarımın gurur ve haysiyetine neden söveyim ki şimdi? Ne oldu? Dünyayı kurtarıyordum da mani mi oldular ... Verin elmamı armutumu evde oturayım arkadaş. Kimse üzülmesin.

1 yorum:

db. dedi ki...

katılıyorum hacı abiş. ben de odamda oturuyordum, şimdi hiç yalnız kalamıyorum. küfürler diz boyu. hayır yakışmıyor da ağzıma. =D