Reklamcılık Kalbimde Yaradır

Bugün aylar önce görüşmeye gittiğim iki reklam ajansının bulunduğu binanın önünden geçtim. Elimde makbuzlar dekontlar falan vardı. Patronumun kredi borcunu yatırmaya gidiyordum. İçimden "Vaaay be! Zamanında buralarda kıvrak zekalı, kreatif ve entelektüel metin yazarı Murat olarak dolaşmak varken bugün bankaya para yatırmaya yollanan Murat olarak dolaşıyoruz iyi mi? " diye iç geçirdim.

Ben hep mevcut yaptığım işe yoğunlaşmayı severim abilerim. Zaten sevmesem nolur, iki işi aynı anda sürdürecek nitelikte değilim, ayrı mevzu. O dönem de sık sık bankaya maliyeye oraya buraya para yatırmaya yollandığımdan "Bugün ayın 25i ziraatte emekli kuyruğu vardır, önce garantiye gideyim kart borcunu yatırıyım..." gibi düşünceler yüzünden reklamıydı,kampanyasıydı, metiniydi falan yoğunlaşamamış,en skimsonik yazılarımı reklamcı işverenlere yollamıştım.

"Bankada bi rakam önce alınacak sıra numarası yüzünden bütün reklamcılık kariyerimi harcamış adamım ben"

"O sene sakatlanmasaydım Fener'e gidiyodum" dan daha cool değil ama evet bu da gerçek bir yaşanmışlık hikayesi ve ibret alınacak bir tablodur gençlerimiz için.

Ama belki de üzülmemek lazım. O plaza diplerinde görüyorum, küpeli ve sarı botlu gençlerimiz dandirik tostlarla karınlarını doyurmaya çalışıyorlar öğle tatillerinde. Halbuki sanayide çok kral yemekler çıkıyor.

Ya da ne bileyim çok kötü bi arkadaş çevresi edinip ota hapa falan başlayabilirdim.Ama sanayide istemsizce mazot koklayıp cumartesileri birer tuborg içebiliyoruz en fazla.

Yine de bu alanda bulunmak,çalışmak,üretmek isterdim. Hakan Taşıyan dinleyen insanların da çatır çatır yazı yazabileceğini gösterip ayrılsam kafiydi benim için. Olmadı reklam dünyası olmadı! Sen yine klasik müziklerle kafa aç, kişisel gelişim kitaplarıyla beyin sik emi. Bize yine iddaa bültenleri...