Terlikle dövülmek bi yaşa kadar hakkaten acı verici olabiliyor. Yaş ufak ya ten hassas tabi. Ama bi yaştan sonra da anneyle dalga geçirtecek kadar gıdıklıyor adamı. Hele o peluş ve tabanı elastik olan terliklerle. "Vur len anne vur ehehehhe acıtmıyo valla" dedirtiyor.
Bi oyuncağı ilk istemede aldıracak kadar ikna kabiliyetim olmadı hiç. Hala da yok. Belki de harbiden "Paramız yok oğlum"
Kadınlar gününden sonra salona girmeye tırsıyorum. Sigara dumanı, yarım bırakılmış yiyeceklerle dolu tabaklar, çay bardakları, dağılmış halılar, kağıda dönmüş koltuk süngerleri ve tv'de "Esra Ceyhan'la A'dan Z'ye"
Evi talan eden topluluğu yollarken "Yine bekleriz" diyen annemin de samimiyetsizliğine inanmak istiyorum. Beklemiyoruz dimi anne? Beklemeyelim lan!
Taksim'de patlayan bombadan sonra annem aradı; "Orda mıydın sen?" dedi. "Bizzat pimi ben çektim anneciğim" dedim. Kızdı... Ne işim var ulan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder