Büyük Sıkıldım

Hiç değişik şeylerin olmadığı zamanlardan aslında çok da değişik şeylerin olmadığı zamanlara doğru yürüyor ömür imleci. Üzen, kızdıran, sevindiren şeyler oluyor bu sıralar ama kronolojiye o kadar sıkı sıkıya bağlılar ki tad vermiyorlar.

Hüznü kederi geçtim çekilecek çileyi bile evvelce kestirip; şuurlu ve bilerek yaşıyorum. Sıkıldım. Herşeyin yolu yordamı çok belli, senaryolar hazır, çareler çok çeşitli. Bu olmazsa şu, şu olmazsa o..

Kendimi tahlil etmekten bunaldım. Herhalde bundan sonra bu seyirde gidecek halet-i ruhiye ve hep bu bildik hamur tadında kalacak hayat. Altını tutturmadan üstünü de yakmadan yani.

Kesip atmaya, gözden çıkarmaya, gitmeye, tavizsiz delikanlılık yapmaya mani şeyler bağlamaya başladı artık beni. Bunlar birer can sıkıcı hayat uğraşısı. İşi gücü parası faturası.. Bozuluyorum biraz, b.k sürdürmemek lazımdı erkekliğe, ayak bağları git gide çoğalıyorken artık temkinli mi konuşacağız herkesle? Öf. Bundan ayrıca sıkıldım.

Çoğaltmak mümkün bitirmek mümkünsüz, neticelendiremiyorum; sıkılıyorum.