Acı Gerçekler 10 - Kaptanın Veresiye Defteri

-“Olm daha güzel bi işe gir, ev al kendine bul birini evlen yuva kur” dedi. Ağzımı yaya yaya “Yeaaaa boşversene, başka işlerim var benim. Avrupa’ya gidip orada kalıcam bi kaç sene dolaşıcam paso, el kızına mı yediricez paraları” dedim. Halbuki değil Avrupa, Sarıyer’den Beşiktaş’a gidecek minibüs param bile yok cebimde. Yolsuz kalmış turist ayağı yaptım. O evlenme denen yarak kürek işin de sike sike başıma geleceği gerçeğini kabul etmemiştim. Çok free’yiz çok marjinaliz ya… Yersen

-“Ulan ne acayip ilgileriniz ne acayip uğraşlarınız var, ha bide salak salak şeylere gülüyosunuz” dedi. Ben olmayan bir ben çıkıp “Jenerasyon değişti abi, ayrıca universite okudu bu evladın entelektüel muhabbetleri anlamaman normal” dedi.Engel olamadım. Savunma içgüdüsü ile yavşak bir nekst cenereyşın piçi olmuştum.

-“Demek sende kapitalist bir şirkete köle oldun . Ömrün boyunca it gibi çalışacak hiç tanımadığın görmediğin Amerikanları İngilizleri Almanları İtalyanları zengin edeceksin” diyen sola çekik eski bir arkadaşa “Ulan o kadar bok atacağına sen de okuyup bi işe girseydin, vatana millete hayırlı bi vatandaş olsaydın” diyip tatlı su milliyetçiliği yaptım. Zihnimdeki milliyetçi tanımı asla bu herif değildir bilen bilir. Yani yine ben değil başka biri konuşmuştu benim dilimle benim adıma. Ve bu solcu haklıydı.

-“Memleketin satıldı, soyuldu ve hatta bölündü. Bunlar olurken sen ne yaptın?” diyen abiye ise hiçbir şey diyemedim. Zihnimdeki milliyetçi de altına sıçmıştı bu vaziyette.

-Hepsini karşıma alıp “Tribüncüyüz lan biz, ne kominizm ne de faşizm bizim yolumuz holiganizm” dedim. Sezonda anca 5-6 maça gidebildiğim geldi aklıma. Atkımı çıkardım, astım.

Kaçacak yer kalmadı. Sormayın hiçbir şey. Bi bok olamadım.