İlk Çeyrek Vizyonsuzluğuma Övgü

Hayatımın ilk 25 yılını bomboş geçireceğimi tahmin etmiştim. Tahminlerimde hiç yanılmam. Orta 2 gibi yine bi düşünsel-kaşınsal ayin sırasında "ulan hayatım boyunca fifa 99 oynasam sıkılmam şerefsizim" şeklinde bir yön çizip, bu umuda sarılıp yaklaşık 15 senemi fln pc başında bir takım aylaklıklara ve zevzekliklere tahsis ettim. Mesleki bir idealimde yoktu. Olsa, kovalardım biraz. ÖSS'de puan kasar dünyaya ve insanlara açık bir bölüm okurdum. Okumadım. Kafamı ekosistemimden dışarıya hiç uzatıp" Navar lan burda?" diye bakma gereği duymadım. Hani yaşıtlarımın erasmus master falan filan dalgasına savaştan yeni çıkmış sikimsonik balkan memleketleri bile olsa gidip görmelerine hiç özenmedim.  Okumayı siktir et, 4 sene geçti İstanbul'da, entelektüel kreatif sanatsal bi çevre edinip oraları da tırmalamadım. İşe gittim, işten eve geldim. Hep aynı ev hep aynı iş hem de.

Ama dedim ya üzülmüyorum, öngörülmemiş bir "boşa geçme" yok esasen. İlk 25 yıllık vizyonsuzluk planım tıkır tıkır işledi. Bundan sonrası için mikro düzeyde bir hayat tasarlamam gerekiyor.

Zaman geçmiyor amk dünyasında.